Odgovor:- Da. Prema pitanju, pisanje historije je subjektivna stvar jer uključuje stvaranje dobrog karaktera, stvaranje lošeg karaktera, proučavanje događaja, povezanih događaja, pretraživanje nepotpunih događaja itd.
Da li je historija objektivna ili subjektivna?
Istorija je subjektivna, jer se zasniva na onome što autor istorije tumači. … Ali šta god da je, objektivno i subjektivno je proces sticanja znanja koji traje dugo. Učenje od drugih, kao i samodisciplina je konkretan primjer objektivnog i subjektivnog.
Šta je subjektivna historija?
Subjektivna historija
Na primjer, istoričar se može smatrati sucem, koji nudi procjenu prava ili grešaka (prema njegovom ili njenom vlastitom gledištu) onog što se dogodilo u prošlost. … Isto tako, istoričar bi mogao preuzeti ulogu političkog aktivista.
Vjerujete li da je pisanje historije objektivno?
Odgovor: Istorijski narativ je manje-više objektivan, dakle, zato što istoričar verno beleži, prema dokazima, dobrovoljne veze koje čine prošlo delovanje. Postoji, dakle, samo jedna priča u prošlosti, priča diktirana akcijom.
Kako se subjektivnost javlja u istorijskom pisanju?
Istorijski subjektivitet ne samo da se javlja u tekstu uz upotrebu prvog lica (kao da se pojavio s neba, niotkuda, bez ikoga u pritvoru tekstualne ravni); takođe se dešava u procesu učenja istorije, obuke da se postane istoričar, sprovođenja istraživanja, pisanja, pregleda, u …
