U poređenju sa baroknim periodom, klasična muzika generalno ima lakšu, jasniju teksturu i manje je složena. Barokna muzika je često polifona, dok je klasična uglavnom homofona. … Tekstura varira kroz ovaj pokret, posebno sa dodavanjem i oduzimanjem instrumenata.
Kakvu teksturu ima klasična muzika?
Klasična muzika ima lakšu, jasniju teksturu od barokne muzike i manje je složena. To je uglavnom homofonska-melodija iznad akordalne pratnje (ali kontrapunkt se nikako ne zaboravlja, posebno kasnije u periodu).
Koja muzika ima polifoniju teksturu?
Polifona tekstura, koja se naziva i polifonija, najmanje je popularna od tri glavne formalne teksture. Ostale dvije vrste najbolje su monofone i homofone teksture. Polifonija se najčešće povezuje sa baroknom i renesansnom muzikom, kao i sa muzikom kompozitora Johanna Sebastiana Bacha.
Šta je tekstura u klasičnoj eri?
Tekstura u klasičnom periodu bila je prvenstveno homofonična (dok su djela iz doba baroka bila polifona). Naglasak je bio na jasno definisanim frazama, melodijskim melodijama, fleksibilnim ritmovima (manje motoričnim od muzike iz barokne ere), više i raznovrsnoj dinamici i većim, više standardnih i integrisanih orkestara.
Šta je polifonija u klasičnoj muzici?
Polifonija, u muzici, istovremena kombinacija dva ili više tonova ili melodijskih linija (izraz potiče od grčke riječi za “mnogo zvukova”). Dakle, čak i jedan interval sastavljen od dva istovremena tona ili akord od tri istovremena tona je rudimentarno polifoničan.
